Ο Κρόκος και η Ιστορία του

Λίγη ιστορία …

Μία ωραία μέρα ο θεός Ερμής έπαιζε με το καλό του φίλο το Κρόκο. Πάνω στο παιχνίδι τον χτύπησε θανάσιμα κατά λάθος στο κεφάλι. Τότε, τρεις σταγόνες αίμα τρέξανε και έπεσαν πάνω στο κέντρο του λουλουδιού που από τότε ονομάστηκε Κρόκος δίνοντάς του τα "στίγματα".

Οι πρώτες αναφορές για το κρόκο, μας έρχονται απο την αρχαιότητα και μάλιστα από τα χρόνια του Μίνωα. Έχουν βρεθεί τοιχογραφίες του "κροκοσυλλέκτη πίθηκου" , τοιχογραφίες με κρίνα και άνθη καθώς επίσης καλλιεργούνταν ζαφορά στα μινωικά ανάκτορα. Μετά από αρχαιολογικές μελέτες αποδεικνύεται πως το φυτό είχε ιερή σχέση με τη μινωική θεότητα, μιας και εμφανίζεται σε πολλές αναπαραστάσεις θρησκευτικών σκηνών. Τα ίδια ισχύουν και για τη Θήρα. Στο Ακρωτήρι βρέθηκαν τοιχογραφίες κροκοσυλλεκτριών, κάτι λογικό αν λάβουμε υπόψιν πόσο επικεντρωμένες ήταν στη φύση η αιγιακή και η μινωική λατρεία.

Σήμερα στη Κρήτη πέντε συνολικά είδη ζαφοράς αυτοφύονται, αλλά κανείς δεν ασχολείται με τη καλλιέργειά τους. Οι φαρμακευτικές του ιδιότητες ήταν γνωστές από παλιά. Οι Κρήτες χρησιμοποιούσαν τα στίγματα για τονωτικά, απαλυντικά του στομαχόπονου και αφροδισιακά. Άλλωστε και ο Δίας με την Ήρα σε στρώμα από άνθη κρόκου ξάπλωναν. Από την Αναγέννηση μέχρι πρότεινως χρησιμοποιούνταν για άρτυμα και στη βαφή υφασμάτων.

Θεϊκή λοιπόν η προέλευσή του.. Οι αχαίοι Έλληνες πάντα απέδιδαν θεϊκή καταγωγή σε όλα τα ωραία και λεπτά πράγματα.

Ο κρόκος σήμερα

Το επιστημονικό του όνομα είναι Crocus sativus και έχει 40 τουλάχιστον αναγνωρισμένες φαρμακευτικές ιδιότητες. Στη σημερινή Ελλάδα μέχρι πρότεινως ήταν γνωστός ως "σαφράν" και ξέραμε μόνο πως είναι ένα ακριβό άρτυμα. Πολλοί λίγοι γνώριζαν πως η Ελλάδα είναι μία από τις τέσσερις χώρες που τον παράγουν και μάλιστα κατέχει την κάλυτερη ποιότητα, τον γνωστό πλέον σε όλους, κρόκο Κοζάνης. Στη Κοζάνη έφτασε πριν τρεις αιώνες περίπου, όπου και άρχισε η καλλιέργειά του με το γνωστό αποτέλεσμα.