Μικρή Παρουσίαση Ελληνικών Ποικιλιών

• Αθήρι: νησιώτικη κυρίως ποικιλία, με ευοξείδωτο χαρακτήρα και φινετσάτα αρώματα μελιού, πεπονιού & μήλου.
• Αϊδάνι: άλλο ένα νησιώτικο σταφύλι με πλήθος και ένταση αρωμάτων. Κυρίως αναμιγνύεται με άλλες λευκές ποικιλίες
• Ασύρτικο: Ο Βασιλιάς των ελληνικών λευκών, στην Σαντορίνη αναδεικνύεται ο μεταλλικός και λεμονάτος χαρακτήρας του, ενώ στην Β. Ελλάδα μας χαρίζει κρασιά ιδιαίτερης αρωματικής έντασης με το μοσχολέμονο και το αβοκάντο να κυριαρχούν.
• Βηλάνα: η Κρητικιά! Με ευέξαπτο χαρακτήρα και ιδιαίτερα ευαίσθητη στο οξυγόνο. Ισορροπημένη απόλυτα, αποτελεί ένα καλό «πασπαρτού» για πολλά πιάτα της ελληνικής κουζίνας.   
• Μονεμβασιά: στην Πάρο βρίσκει την ιδανική της έκφραση, με πλούσια γεύση και φίνα αρώματα.
• Μοσχάτο Λευκό: με το χαρακτηριστικό άρωμα. Άρτιο για παραγωγή γλυκών οίνων.
• Μοσχάτο Αλεξανδρείας: έντονα αρωματικό με τα εσπεριδοειδή να κυριαρχούν. Επίσης ιδανικό για γλυκά κρασιά.

• Μπατίκι: Μια λευκή ποικιλία με ανάλαφρο χαρακτήρα και χαμηλού αλκοολικού τίτλου.
• Ντεμπίνα: Ίσως η ταχύτερα ανερχόμενη ελληνική λευκή ποικιλία, κυρίως για τους εξαιρετικούς αφρώδεις οίνους που μας χαρίζει, το ροδάκινο και τα αχλάδια είναι δύο από τα κυρίαρχα αρώματα της ποικιλίας.
• Ροδίτης: Από τις πλαγιές της Αιγιαλείας και απλωμένο σε όλη την Ελλάδα, αποτελεί μαζί με το Σαββατιανό τις βάσεις του λευκού κρασιού. Με ευχάριστη οξύτητα και μέτριας γευστικής έντασης κρασιά, μπορεί πάντα να σταθεί αντάξιο σε πληθώρα ελληνικών μεζέδων.
• Ρομπόλα: Εκλεκτή και ονομαστή, δίνει κρασιά πλούσια με γεμάτο σώμα και μακριά επίγευση.
• Σαββατιανό: Χαμηλής οξύτητας και με μεγάλη αρωματική γκάμα, ένα σταφύλι όλο εκπλήξεις άλλοτε με αρώματα βοτάνων και άλλοτε με νότες λεμονιού.

 

 

 

 

ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ

• Αγιωργίτικο: το καμάρι της Νεμέας με την βελούδινη γεύση και το χαρακτηριστικό άρωμα λιαστής τομάτας. Υπέροχο σε όλες τις εκφράσεις του, από τα αρωματικά ροζέ ως τα γεμάτα και νόστιμα ερυθρά της!
• Βερτζαμί: ένα σταφύλι με σκούρο χρώμα και έντονες τανίνες. Λίγο παραγκωνισμένο, τα τελευταία χρόνια αποκτά φανατικούς θαυμαστές χάρη στις αξιόλογες οινοποιήσεις.
• Κοτσιφάλι: τανικό και με υψηλά ποσοστά αλκοόλης έχει το μειονέκτημα της αστάθειας στην απόδοση του χρώματος και έτσι συνηθίζεται να «χαρμανιάζεται» με την Μανδηλαριά.
• Κρασάτο: καλλιεργείται αποκλειστικά στην Ραψάνη και μαζί με το Ξινόμαυρο και στο Σταυρωτό δίνουν τους οίνους Ο.Π.Α.Π. ΡαψάνηΛιάτικο: η βάση του μαλβάζιου οίνου. Εξαιρετικό για την παραγωγή γλυκών κρασιών.
• Λημνιό: Με ιδιαίτερο άρωμα και όχι τόσο έντονες χρωματικές ιδιότητες, είναι ιδανική για ροζέ κρασιά καθώς και αναμίξεις με άλλες πιο «βαφικές» ποικιλίες.
• Μαντηλαριά: η Αιγαιοπελαγίτικη. Με βαθύ σκούρο κόκκινο χρώμα και έντονες τανίνες στην γεύση, αποτελεί ένα μεγάλο στοίχημα για τους σύγχρονους οινοπαραγωγούς.
• Μαυροδάφνη: η παράδοση θέλει να προέρχεται το όνομά της, από την νέα, όμορφη και αδικοχαμένη Δάφνη, την μαυρομάτα αρραβωνιαστικιά του Γουστάβου Κλάους που μεγαλούργησε στην Πάτρα. Γνωστή για τους γλυκείς οίνους που παράγει. Τα τελευταία χρόνια οι Έλληνες οινοπαραγωγοί δημιούργησαν εξαιρετικά ξηρά κρασιά. Διακρίνονται αρωματικά η σταφίδα, το κακάο.

          • Μαυροτράγανο: Ερυθρή ποικιλία της Σαντορίνης που έτεινε να εξαφανιστεί, αναβιώνει τα τελευταία χρόνια δίνοντας ερυθρούς οίνους αξιώσεων.
          • Μαύρο Μεσενικόλα: Το συναντάμε αποκλειστικά στη Λίμνη Πλαστήρα, στη αμπελουργική ζώνη που αναπτύσσεται στα χωριά Μεσενικόλα, Μοσχάτο & Μορφοβούνι. Δίνει κόκκινα ελαφριά κρασιά.
          • Μοσχάτο Αμβούργου: με το χαρακτηριστικό μπουκέτο λουλουδιών και την αίσθηση φρεσκάδας στην γεύση, παράγει επίσης εξαιρετικής ποιότητας ροζέ και λευκούς οίνους.