Η Ιστορία του Βακαλάου ή Μπακαλιάρου

Η ιστορία του ψαρέματος του βακαλάου είναι πηγή θρύλων που μάλλον ξεκίνησαν τότε που οι Βίκινγκς κυνήγησαν τους μπακαλιάρους φθάνοντας στην άλλη άκρη της θάλασσας και είχε αποτέλεσμα να ανακαλύψουν και αυτοί με τη σειρά τους, μετά τους Ελληνες-Κινέζους, τον Νέο Κόσμο ή αλλιώς Αμερική.

Μετά ήρθαν οι αινιγματικοί Βάσκοι ψαράδες, οι οποίοι εμπορευματοποίησαν τον μπακαλιάρο από τον Μεσαίωνα και τον πάστωσαν. Όταν οι Βάσκοι πάστωσαν τον μπακαλιάρο πέτυχαν δύο πολύ σημαντικά πράγματα. Πρώτον, το παστό ψάρι τους έτρεφε στα μακρινά ταξίδια στον άγριο βόρειο Ατλαντικό και δεύτερον, είχαν στα χέρια τους ένα προϊόν το οποίο είχε μεγάλη διάρκεια ζωής και ήταν σχετικά φθηνό.

Αυτοί που είναι υπεύθυνοι για την παρουσία του μπακαλιάρου στην ελληνική αγορά είναι πιθανότατα οι Άγγλοι. Εξετάζοντας την ιστορία του εμπορίου μεταξύ της Ελλάδας και της Αγγλίας, διαπιστώνει πως οι Άγγλοι έστελναν μεγάλες ποσότητες μπακαλιάρου, τον οποίο αντάλασσαν με σταφίδες. Ίσως μάλιστα, για αυτόν τον λόγο να βρίσκουμε στην Κορινθία, με γνωστή και μεγάλη παραγωγή σταφίδων, αλλά και γενικότερα στην Πελοπόννησο τον μεγαλύτερο πλούτο συνταγών με μπακαλιάρο.

Ο μπακαλιάρος είναι προτιμότερο να τρώγεται φρέσκος για να παίρνουμε όλες τις θρεπτικές του αξίες. Αλλά και ο παστός παρότι έχει χάσει θρεπτικές αξίες είναι επίσης θρεπτικά αξιόλογος. Σύμφωνα με τον ISGEM (www.matis.is) ο ξαρμυρισμένος μπακαλιάρος διατηρεί τις ουσίες όπως: ω-6, ω-3, Ασβέστιο, Φώσφορο, Σίδηρο, Μαγνήσιο, Κάλιο, Βιταμίνη Β12 και άλλα.

Από τους καλύτερους παστούς μπακαλιάρους θεωρείται ο υγράλατος βακαλάος της Ισλανδίας (Gadus Morhua). Ψαρεύεται στο βόρειο Ατλαντικό ωκεανό που είναι από τους πιο καθαρούς και πλούσιους υγροβιότοπους στον κόσμο. Επίσης λένε πως τον ψαρεύουν με παραγάδι κοντά στις ακτές.

Συμβουλές
Η επιτυχία του μαγειρέματος είναι στο σωστό ξαλμύρισμα. Το ξαλμύρισμα πρέπει να γίνεται στο ψυγείο με κρύο νερό, και σε αναλογία 1 κιλό βακαλάος προς 3-4 κιλά αλατισμένο νερό, σαν να ξεπαγώνει στο φυσικό του περιβάλλον. Αλλάζουμε το νερό 3-4 φορές την ημέρα.

Το μαγείρεμα πρέπει να είναι ολιγόλεπτο, διαφορετικά θα στεγνώνει το κρέας και χάνεται η νοστιμιά του. Μικρά κομμάτια στον φούρνο θέλουν 12-14 λεπτά, μεγάλα κομμάτια στον φούρνο περίπου 20 λεπτά και τηγανητός πρέπει να έχει κάψει το λάδι και ο χρόνος τηγανίσματος να μην υπερβεί τα 10 λεπτά.

Ο ξαλμυρισμένος μπακαλιάρος, αφού μαριναριστεί για ένα βράδυ, τρώγεται και ωμός.
Αγοράζουμε φύλλα μπακαλιάρου με λευκό κρέας, παχιά σάρκα και καλοσχηματισμένη, με ελαφριά λάμψη από το αλάτι.