Τζίντζερ το πιπεράτο

ή πιπερόριζα ή ζιγγιβέρι... το κατατάσουμε στα μπαχάρια και τα αγαπημένα μάλιστα.

Φύτο της ομώνυμης οικογένειας. Ένας κόνδυλος πιπεράτος στην ουσία όπου η καλύτερη ποιότητα προέρχεται από την Τζαμάϊκα.

Ήταν γνωστή στους αρχαίους Έλληνες λόγω του εμπρίου με την Ανατολή. Το χρησιμοποιούσαν πολύ στη ζαχαροπλαστική του Μεσσαίωνα.

Ο Διοσκουρίδης γράφει, "ο ασπρουδερός, πιπεράτος βολβός"..."η πιπερόριζα (τζίντζερ) είναι ένα διαφορετικό φυτό που θαλλεί κυρίως στην Ερυθραία και την Αραβία, όπου το καταναλώνουν φρέσκο" και συνεχίζει "το καταναλώνουν σε μεγάλες ποσότητες όπως εμείς το πράσο...μερικοί κάνουν τη πιπερόριζα τουρσί...και την εξάγουν στην Ιταλία σε βάζα, είναι πολύ νόστιμη. Τρώγεται ξιδάτη." (Σειρ. Δείπνα).

Στην Ελλάδα μέχρι πρόσφατα την είχαμε ξεχάσει αλλά πλέον η χρήση της είναι ευρέως διαδεδομένη στη μαγειρική, στους κύκλους των bartender ή στο ποτοποιία. Τη χρησιμοποιούμε είτε φρέσκια είτε σαν σκόνη (αφυδατωμένη). Δείτε μία κλασική συνταγή με χρήση του τζίντζερ: Κολοκυθόσουπα με Τζίντζερ.

Στη Κέρκυρα παράγεται αναψυκτικό που περιέχει ξιγγιβέρι (τζίντζερ), γνωστό σαν "τζιτζιμπίρα" ή "τζίντζερ ale".

Μία έρευνα στη Δανία το 1992, έδειξε πως είναι αποτελεσματική στην αντιμετώπιση της αρθίτιδας και των ρευματισμών χωρίς καμμία παρενέργεια.

Βιβλιογραφία: