Βρήκαν αρχαία ταβέρνα στην Αδριανού στην Αθήνα

Αν ενοχλούν σήμερα οι ομπρέλες και τα τραπεζοκαθίσματα των καφέ-εστιατορίων στην οδό Αδριανού που βλέπει στον αρχαιολογικό χώρο της Αρχαίας Αγοράς, μόλις ανακαλύφθηκε πως και οι αρχαίοι είχαν αυτή την κακή συνήθεια.

Χρησιμοποιούσαν στην Οδό των Παναθηναίων και συγκεριμένα στη βορειοδυτική γωνία της Αγοράς, υφασμάτινες σκιάδες και ίσως να στήνονταν και κερκίδες θεατών για την παρακολούθηση μεγάλων εορτών (μήπως των Παναθηναίων;). Σ'αυτό το συμπέρασμα οδηγούν ίχνη από οπές πασσάλων που βρέθηκαν από την Αμερικάνικη Αρχαιολογική Σχολή στο σημείο αυτό.

Οι πάσσαλοι ίσως χρησίμευαν για περισχοίνισμα χώρου διαστάσεων 12μ.χ15μ. κατά την κλασική και ελληνιστική περίοδο, ενώ σε μερικούς από τους πασσάλους ίσως στερεώνονταν και ικρία που πιθανώς συγκρατούσαν υφασμάτινες κατασκευές για σκίαση, σύμφωνα με την έκθεση του επικεφαλής των ανασκαφών Τζον Μακ Καμπ.

Τις οπές και την εγκατάσταση αυτή πρέπει να τα φανταστούμε μπροστά στην Ποικίλη Στοά (υπολείμματά της σε οικόπεδο επί της Αδριανού), καθώς η συνέχειά τους βρίσκεται κάτω από τις γραμμές του ΗΣΑΠ όπου το 2010 και το 2011 έσκαβε η Α' Εφορεία Ακρόπολης. Εκεί εντοπίστηκαν στρώματα πατημένου χώματος.
Στην ίδια περιοχή ανακαλύφθηκε από τους Αμερικανούς πηγάδι γεμάτο με περισσότερα από 100 κεραμεικά, μερικά των εκ των οποίων ακέραια. Το φρέαρ (βάθους 12 μ. και διαμέτρου 73 εκατοστών) ήταν σε χρήση κατά τον 4ο και 5ο αι. μ.Χ., ενώ χρησιμοποιήθηκε ξανά και κατά τη βυζαντινή περίοδο.

Κάποια νομίσματα, που βρέθηκαν εντός του, το συσχετίζουν και με την εισβολή των Βησιγότθων και του Αλάριχου, το 396 μ.Χ. Το σύνολο των ευρημάτων μέσα στο πηγάδι είναι μικρές στάμνες, κούπες, αμφορείς, μαγειρικά σκεύη, νομίσματα και λυχνάρια. Η αφθονία κυρίως σε κανάτες και κούπες, που είχε επισημανθεί και σε διπλανό πηγάδι (προπέρσινη ανασκαφή), δείχνει ότι κατά την άφιξη των Βησιγότθων το κτήριο που βρίσκεται από επάνω είχε δημόσια χρήση, «έβλεπε» σε στοά και λειτουργούσε μάλλον ως ταβέρνα, όπως συμβαίνει στην ευρύτερη περιοχή και σήμερα.

Η Αμερικανική Σχολή «άνοιξε», επίσης, την ανασκαφή στην Ποικίλη Στοά. Το επόμενο βήμα είναι να επεκτείνει το σκάμμα και στο γειτονικό οικόπεδο, μετά την απόφαση του ΚΑΣ για την απαλλοτρίωση δύο σύγχρονων κτηρίων από τη Σχολή για λογαριασμό του ελληνικού Δημοσίου.

Από την τελευταία ανασκαφική έρευνα, πάντως, ήρθε στο φως ο ανατολικός τοίχος της Στοάς, με αποτέλεσμα να μπορούν πλέον να υπολογισθούν οι διαστάσεις της. Εχει μήκος 51 μέτρα εξωτερικά και 48 εσωτερικά και πλάτος 12,5 και 10 μέτρα αντίστοιχα. Τη στόλιζαν 23 δωρικοί κίονες εξωτερικά και 11 ιωνικοί εσωτερικά. Το κτήριο σε γενικές γραμμές θυμίζει τον Θησαυρό των Κνιδίων, στους Δελφούς, το οποίο είναι σύγχρονό της.Ωστόσο, οι Αμερικανοί δίνουν ιδιαίτερη σημασία σε άλλο εύρημα.

Ενα αρχαϊκό νόμισμα από ήλεκτρον, που φέρει στη μία όψη του κεφαλή ταύρου. Βρέθηκε κι αυτό στην Αρχαία Αγορά και θεωρείται πολύτιμο γιατί ίσως είναι το αρχαιότερο νόμισμα της Αθήνας, σύμφωνα με τον κ. Τζον Μακ Καμπ.

Τα πρώιμα νομίσματα από ήλεκτρον απεικονίζουν συνήθως τη γλαύκα της Αθηνάς. Η ιστορία των νομισμάτων με κεφαλή ταύρου ανάγεται σε ακόμη παλαιότερες εποχές και πάντως το συγκεκριμένο (βάρους 7 γραμμ. και διαμέτρου 6,05 - 7,05 χιλιοστών) είναι του 6ου αιώνα π.Χ. Ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι ο Θησέας έκοψε νομίσματα με κεφάλι ταύρου. Πριν καθιερωθεί η γλαύκα ως σήμα κατατεθέν της Αθηνάς και της πόλης της, εμφανίζεται μια σειρά από ασημένια νομίσματα που κόπηκαν στην Αθήνα με κεφάλι ταύρου.

Νομίσματα από ήλεκτρον όπως αυτό πρωτοεμφανίστηκαν στη Λυδία, και σε γειτονικές ελληνικές πόλεις στα παράλια της Μικράς Ασίας. Η μόνη ηπειρωτική πόλη που χρησιμοποίησε ήλεκτρον για νόμισμα ήταν η Αθήνα. Κόπηκε κατά πάσα πιθανότητα επί Πεισιστράτου μεταξύ 546 - 518 π.Χ. Κατά τη διάρκεια της εξορίας του στη Θράκη ο τύραννος Πεισίστρατος (πριν απ' το 546 π.Χ.) είχε πρόσβαση σε χρυσό και ασήμι και προσέλαβε μισθοφόρους για να βοηθήσουν στην επιστροφή του στην Αθήνα. Κι επειδή στη Θράκη χρησιμοποιούσαν τον ταύρο στα νομίσματά τους, ενδέχεται το νόμισμα αυτό να κόπηκε στη Θράκη και να χρησιμοποιήθηκε για την επιστροφή του μέσω Ερέτριας στην Αθήνα. Δεν γνωρίζουμε την ακριβή αξία του νομίσματος, καθώς ο λόγος χρυσός/ασήμι προς ήλεκτρο άλλαζε μέσα στο χρόνο και διέφερε από πόλη σε πόλη. Είναι όμως πιθανόν να αντιστοιχούσε με ένα δίδραχμο, που ήταν δύο ημερομίσθια.

Πηγή: Ελευθεροτυπία