Πρόσθετα Τροφίμων

1. Τι είναι τα πρόσθετα τροφίμων;

Τα πρόσθετα είναι ουσίες, οι οποίες χρησιμοποιούνται για διάφορους λόγους, όπως είναι η συντήρηση, ο χρωματισμός, η γλύκανση κ.λπ., κατά την παρασκευή των τροφίμων.Σύμφωνα με τη νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης πρόσθετο τροφίμων είναι «κάθε ουσία που συνήθως δεν καταναλώνεται αυτή καθ’ εαυτή ως τρόφιμο και δεν χρησιμοποιείται συνήθως ως χαρακτηριστικό συστατικό τροφίμων, είτε έχει θρεπτική αξία είτε όχι, και της οποίας η σκόπιμη προσθήκη στο τρόφιμο για ένα τεχνολογικό σκοπό κατά την παρασκευή, τη μεταποίηση, την προετοιμασία, την επεξεργασία, τη συσκευασία, τη μεταφορά ή την αποθήκευση αυτού του τροφίμου έχει ως αποτέλεσμα, ή αναμένεται εύλογα να έχει ως αποτέλεσμα, ότι η ουσία ή παράγωγα αυτής καθίστανται άμεσα ή έμμεσα συστατικό αυτών των τροφίμων».

2. Γιατί χρησιμοποιούνται τα πρόσθετα;

Τα πρόσθετα μπορεί να χρησιμοποιούνται για διάφορους λόγους. Η νομοθεσία της ΕΕ προσδιορίζει 26 «τεχνολογικούς σκοπούς». Τα πρόσθετα χρησιμοποιούνται μεταξύ άλλων ως:

Χρωστικές – για να προσθέσουν χρώμα σε ένα τρόφιμο ή να αποκαταστήσουν το χρώμα του τροφίμου

Συντηρητικά – αυτά προστίθενται για να παρατείνουν το χρόνο διατήρησης των τροφίμων προστατεύοντάς τα από μικροοργανισμούς

Αντιοξειδωτικά – πρόκειται για ουσίες οι οποίες παρατείνουν το χρόνο διατήρησης των τροφίμων προστατεύοντάς τα από την οξείδωση (δηλ. το τάγγισμα των λιπών και τις μεταβολές του χρώματος

Βελτιωτικά αλεύρων – πρόκειται για ουσίες που προστίθενται στο αλεύρι ή τη ζύμη για να βελτιώσουν την αρτοποιητική ικανότητά τους.

Τα πρόσθετα ομαδοποιούνται σε κατηγορίες σύμφωνα με την κύρια λειτουργία τους. Ωστόσο η κατάταξη ενός πρόσθετου σε συγκεκριμένη κατηγορία δεν αποκλείει τη χρησιμοποίησή του και σε άλλες λειτουργίες. Σε κάθε πρόσθετο αντιστοιχεί ένας τριψήφιος ή τετραψήφιος αριθμός. Πριν από τον αριθμό υπάρχει η ένδειξη Ε που δηλώνει ότι έχει εγκριθεί η κυκλοφορία του στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Χρησιμοποιώντας τον κωδικό αριθμό δεν συγχέονται τα πρόσθετα που έχουν περισσότερα από ένα ονόματα, ή παρόμοια ονόματα. Επίσης εξοικονομείται χώρος κατά την επισήμανση του τροφίμου.

Λειτουργικές κατηγορίες προσθέτων
(Πατήστε για να δείτε όλες τις λειτουργικές κατηγορίες)

3. Είναι ασφαλή τα πρόσθετα τροφίμων;

Η ασφάλεια όλων των προσθέτων τροφίμων, των οποίων η χρήση επιτρέπεται σήμερα, έχουν αξιολογηθεί από την επιστημονική επιτροπή για τα τρόφιμα (SCF) και/ή την ευρωπαϊκή αρχή για την ασφάλεια των τροφίμων (EFSA). Ο κατάλογος της ΕΕ περιλαμβάνει μόνο πρόσθετα των οποίων οι προτεινόμενες χρήσεις θεωρούνται ασφαλείς.
Επειδή οι περισσότερες από τις αξιολογήσεις χρονολογούνται από τη δεκαετία του ’80 και του ’90, ορισμένες μάλιστα ακόμη και από τη δεκαετία του ’70, έχει κριθεί σκόπιμο να επαναξιολογηθούν όλα τα εγκεκριμένα πρόσθετα από την EFSA. Η επαναξιολόγηση θα ολοκληρωθεί έως το 2020. Ανάλογα με τη γνωμοδότηση της EFSA, η Επιτροπή μπορεί να προτείνει την επανεξέταση των τρεχόντων όρων χρήσης των προσθέτων και αν χρειαστεί την αφαίρεση ενός προσθέτου από τον κατάλογο.
Ως αποτέλεσμα αυτού του προγράμματος επαναξιολόγησης έως τώρα έχει επανεξεταστεί η χρήση τριών χρωστικών τροφίμων, επειδή η EFSA μείωσε το επίπεδο της αποδεκτής ημερήσιας πρόσληψης (ADI) και έκρινε ότι η έκθεση του ανθρώπου στις χρωστικές αυτές είναι πιθανόν πολύ υψηλή. Επομένως, τα ανώτατα επίπεδα για τη χρήση των χρωστικών αυτών στα τρόφιμα θα μειωθούν στις αρχές του 2012. Πρόκειται για το κίτρινο κινολίνης (Ε 104), το κίτρινο sunset (E 110) και το πονσώ 4R (E 124).

4. Πώς αξιολογείται η ασφάλεια των προσθέτων τροφίμων;

Η ασφάλεια των προσθέτων τροφίμων αξιολογείται από την EFSA. Κάθε ουσία αξιολογείται βάσει ενός φακέλου ο οποίος υποβάλλεται από τον αιτούντα (συνήθως είναι ο παραγωγός ή πιθανός χρήστης ενός προσθέτου τροφίμων). Ο φάκελος αυτός πρέπει να περιέχει τη χημική ταυτοποίηση του προσθέτου, τη διαδικασία παρασκευής του, την αναλυτική μέθοδο, την αντίδραση και τη μελλοντική πορεία του στο τρόφιμο, την αναγκαιότητα, τις προτεινόμενες χρήσεις και τα τοξικολογικά στοιχεία.

Τα τοξικολογικά στοιχεία πρέπει να περιλαμβάνουν πληροφορίες σχετικά με τον μεταβολισμό, την υποχρόνια και χρόνια τοξικότητα, την ικανότητα καρκινογένεσης, τη γονοτοξικότητα, την τοξικότητα για την αναπαραγωγή και την ανάπτυξη και οποιαδήποτε άλλη μελέτη απαιτείται.

Βάσει όλων αυτών των στοιχείων η EFSA προσδιορίζει το ανώτατο επίπεδο πρόσληψης για το οποίο η συγκεκριμένη ουσία μπορεί να θεωρείται ασφαλής – τη λεγόμενη αποδεκτή ημερήσια πρόσληψη (ADI - Acceptable Daily Intake). Ταυτόχρονα, η EFSA αξιολογεί επίσης, βάσει των προτεινόμενων χρήσεων που έχουν ζητηθεί για τα διάφορα τρόφιμα, εάν υπάρχει πιθανότητα υπέρβασης αυτής της αποδεκτής ημερήσιας πρόσληψης (ADI).

Εάν δεν υπάρχει πιθανότητα υπέρβασης του ορίου της ADI, η χρήση του προσθέτου θεωρείται ασφαλής.

5. Υπάρχει πιθανότητα κατανάλωσης προσθέτων τροφίμων σε επικίνδυνα υψηλά επίπεδα;

Όταν η EFSA αξιολογεί την πιθανή έκθεση σ’ ένα πρόσθετο τροφίμων, εξετάζει το ανώτατο επίπεδο που ζητείται να προστεθεί στα διάφορα τρόφιμα. Επιπλέον, η EFSA θεωρεί ότι οι μεγαλύτερες ποσότητες των τροφίμων αυτών καταναλώνονται σε καθημερινή βάση. Μόνο όταν αυτή η εκτιμώμενη έκθεση μέσω των διαφορετικών τροφίμων παραμένει κάτω από το επίπεδο της αποδεκτής ημερήσιας πρόσληψης, η EFSA κρίνει ότι η προτεινόμενη χρήση μιας ουσίας είναι ασφαλής. Εάν υπάρχει υπέρβαση της αποδεκτής ημερήσιας πρόσληψης, η Επιτροπή μπορεί να αποφασίσει τον περιορισμό της χρήσης του προσθέτου ή την απόρριψη της έγκρισής του.

Επομένως, η παρουσία προσθέτων τροφίμων πρέπει να θεωρείται ασφαλής, ακόμη και αν οι καταναλωτές τρώνε μεγάλες ποσότητες τροφίμων στα οποία έχουν χρησιμοποιηθεί πρόσθετα στο ανώτατο επιτρεπτό επίπεδο.

6. Ποιοι είναι οι όροι για την έγκριση των προσθέτων τροφίμων;

Ένα πρόσθετο τροφίμων μπορεί να εγκριθεί μόνο εάν η χρήση του πληροί τους ακόλουθους όρους:

βάσει των διαθέσιμων επιστημονικών στοιχείων, δεν παρουσιάζει κίνδυνο για την υγεία των καταναλωτών, στο επίπεδο της προτεινόμενης χρήσης
υφίσταται εύλογη τεχνολογική ανάγκη που δεν μπορεί να επιτευχθεί με άλλο μέσο και
η χρήση του δεν παραπλανά αλλά προσφέρει οφέλη στον καταναλωτή.

Κατά την αξιολόγηση ενός προσθέτου τροφίμων εξετάζονται και άλλοι σχετικοί παράγοντες, όπως η δεοντολογία, οι παραδόσεις, το περιβάλλον κ.λπ.

7. Ποια είναι τα οφέλη για τον καταναλωτή;
Η νομοθεσία της ΕΕ προβλέπει ότι τα πρόσθετα τροφίμων πρέπει να έχουν πλεονεκτήματα και οφέλη για τον καταναλωτή. Επομένως, πρέπει να εξυπηρετούν έναν ή περισσότερους από τους ακόλουθους σκοπούς:

πρέπει να διατηρείται η διατροφική αξία του τροφίμου
πρέπει να παρέχουν τα αναγκαία συστατικά ή στοιχεία για τα τρόφιμα που παρασκευάζονται για ομάδες καταναλωτών με ειδικές διατροφικές ανάγκες
πρέπει να βελτιώνουν την ικανότητα διατήρησης ή τη σταθερότητα ενός τροφίμου ή να βελτιώνουν τις οργανοληπτικές του ιδιότητες, υπό τον όρο ότι ο καταναλωτής δεν παραπλανάται
πρέπει να συμβάλλουν στην παρασκευή, τη μεταποίηση, την προετοιμασία, την επεξεργασία, τη συσκευασία, τη μεταφορά ή την αποθήκευση τροφίμου, συμπεριλαμβανομένων των προσθέτων τροφίμων, των ενζύμων τροφίμων και των αρωματικών υλών τροφίμων, υπό τον όρο ότι το πρόσθετο τροφίμων δεν χρησιμοποιείται για τη συγκάλυψη της χρήσης ελαττωματικών πρώτων υλών ή πρακτικών που αντιβαίνουν στους κανόνες υγιεινής.

8. Οι χρωστικές τροφίμων μπορεί να παραπλανήσουν τον καταναλωτή – γιατί επιτρέπονται;

Η χρήση των χρωστικών τροφίμων θεωρείται αποδεκτή για τους ακόλουθους σκοπούς:

για την αποκατάσταση της αρχικής εμφάνισης του τροφίμου του οποίου το χρώμα επηρεάστηκε από τη μεταποίηση, την αποθήκευση, τη συσκευασία και τη διανομή
για τη βελτίωση της οπτικής ελκυστικότητας του τροφίμου
για την απόδοση χρώματος σε τρόφιμα τα οποία είναι συνήθως άχρωμα.

Η χρήση των χρωστικών τροφίμων πρέπει πάντοτε να ανταποκρίνεται στον γενικό όρο για τη μη παραπλάνηση του καταναλωτή. Για παράδειγμα, η χρήση των χρωστικών δεν πρέπει να δίνει την εντύπωση ότι περιέχονται συστατικά τα οποία δεν έχουν προστεθεί.

9. Οποιαδήποτε ουσία μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως πρόσθετο τροφίμων;

Μόνο τα πρόσθετα τροφίμων που περιλαμβάνονται στη νομοθεσία της ΕΕ επιτρέπεται να προστίθενται στα τρόφιμα και υπό συγκεκριμένες συνθήκες.
Τα πρόσθετα που δεν εγείρουν σοβαρές τοξικολογικές ανησυχίες επιτρέπεται να προστίθενται σε όλα σχεδόν τα μεταποιημένα τρόφιμα. Μερικά παραδείγματα είναι το ανθρακικό ασβέστιο (E 170), το γαλακτικό οξύ (E 270), το κιτρικό οξύ (E 330), οι πηκτίνες (E 440), τα λιπαρά οξέα (E 570) και το άζωτο (E 941).
Η χρήση άλλων προσθέτων είναι πολύ πιο περιορισμένη, για παράδειγμα:

Η ναταμυκίνη (E 235) επιτρέπεται να χρησιμοποιείται μόνο ως συντηρητικό για την επιφανειακή επεξεργασία τυριού και αλλαντικών που έχουν υποστεί ξήρανση.
Το ερυθορβικό οξύ (E 315) επιτρέπεται να χρησιμοποιείται μόνο ως αντιοξειδωτικό σε ορισμένα προϊόντα κρέατος και ιχθυηρά προϊόντα.
Το σιδηροκυανιούχο νάτριο (E 535) επιτρέπεται να χρησιμοποιείται μόνο ως αντισυσσωματοποιητικός παράγοντας στο αλάτι και τα υποκατάστατά του.

10. Τα πρόσθετα επιτρέπεται να χρησιμοποιούνται σε όλα τα τρόφιμα;

Σε ορισμένα τρόφιμα η χρήση των προσθέτων είναι πολύ περιορισμένη. Στα μη μεταποιημένα τρόφιμα όπως είναι το γάλα, τα φρέσκα φρούτα και λαχανικά, το νωπό κρέας και το νερό επιτρέπεται να χρησιμοποιούνται πολύ λίγα πρόσθετα.
Όσο μεγαλύτερη είναι η μεταποίηση που υφίσταται ένα τρόφιμο τόσο περισσότερα είναι τα πρόσθετα που επιτρέπονται και χρησιμοποιούνται. Τα είδη ζαχαροπλαστικής, τα πικάντικα σνακ, τα αρωματισμένα ποτά και επιδόρπια είναι ορισμένα από τα προϊόντα που εμπίπτουν σε αυτή την κατηγορία των υψηλής μεταποίησης τροφίμων, στην οποία επιτρέπεται να χρησιμοποιούνται πολλά πρόσθετα.

11. Υπάρχει κατάλογος με τα εγκεκριμένα πρόσθετα τροφίμων;

Τα πρόσθετα των οποίων η χρήση σε τρόφιμα, καθώς και οι συνθήκες της χρήσης αυτής, έχει εγκριθεί περιλαμβάνονται στο παράρτημα ΙΙ του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1333/2008 που αφορά τα πρόσθετα τροφίμων. Έχουν εγκριθεί μόνο τα πρόσθετα που περιλαμβάνονται στον κατάλογο αυτόν και υπό συγκεκριμένες συνθήκες. Η καταχώριση των προσθέτων τροφίμων στον κατάλογο αυτόν γίνεται βάσει των κατηγοριών τροφίμων στα οποία επιτρέπεται να προστεθούν.
Η βάση δεδομένων της Επιτροπής με τα πρόσθετα τροφίμων υπάρχει στο διαδίκτυο:https://webgate.ec.europa.eu/sanco_foods/?sector=FAD
Σε αυτή τη βάση δεδομένων ο καταναλωτής ή ο υπεύθυνος μιας επιχείρησης μπορεί να βρει ποια πρόσθετα επιτρέπονται για ένα συγκεκριμένο τρόφιμο.

12. Ποια είναι η διαδικασία για την έγκριση της χρήσης των προσθέτων τροφίμων;

Η διαδικασία έγκρισης των προσθέτων τροφίμων καθορίζεται στον κανονισμό (ΕΚ) αριθ.1331/2008.
Ένα πρόσθετο συνήθως εγκρίνεται έπειτα από αίτηση που υποβάλλει στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή κάποιος ενδιαφερόμενος. Για τα νέα πρόσθετα, η Επιτροπή ζητά από την EFSA να αξιολογήσει την ασφάλεια της ουσίας. Μετά από τη γνωμοδότηση της EFSA (σε διάστημα εννέα μηνών από την υποβολή του αιτήματος), η Επιτροπή, σε συνεργασία με τους εμπειρογνώμονες για τα πρόσθετα τροφίμων από όλα τα κράτη μέλη, εξετάζει την ενδεχόμενη έγκρισή της. Κατά την εξέταση αυτή λαμβάνονται υπόψη η αξιολόγηση της ασφάλειας, η τεχνολογική ανάγκη, η πιθανότητα κακής χρήσης και τα πλεονεκτήματα και οφέλη για τον καταναλωτή.
Εάν κριθεί σκόπιμο, η Επιτροπή συντάσσει πρόταση για την πιθανή έγκριση του προσθέτου και την υποβάλλει για ψήφιση στη μόνιμη επιτροπή για την τροφική αλυσίδα και την υγεία των ζώων (SCoFCAH). Εάν η SCoFCAH την υποστηρίξει, η πρόταση υποβάλλεται στη συνέχεια στο Συμβούλιο και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Τα θεσμικά αυτά όργανα μπορούν ακόμη να την απορρίψουν εάν κρίνουν ότι η έγκριση δεν συμβαδίζει με τους όρους χρήσης που καθορίζονται στη νομοθεσία της ΕΕ.

13. Με ποιον τρόπο ενημερώνεται ο καταναλωτής σχετικά με τη χρήση προσθέτων;

Τα πρόσθετα στα τρόφιμα επισημαίνονται σύμφωνα με τους κανόνες που καθορίζονται στην οδηγία 2000/13/ΕΚ. Τα πρόσθετα τροφίμων είναι συστατικά τροφίμων και πρέπει να αναγράφονται στον κατάλογο των συστατικών. Έτσι ο καταναλωτής μπορεί να ελέγξει ποια πρόσθετα περιέχονται σε ένα τρόφιμο, διαβάζοντας την ετικέτα. Τα πρόσθετα πρέπει να αναφέρονται με την ονομασία της λειτουργικής τους κατηγορίας, η οποία πρέπει να ακολουθείται από την ειδική τους ονομασία ή τον αριθμό E. Για παράδειγμα: «χρωστική– κουρκουμίνη» ή «χρωστική: E 100».
Αυτός ο αριθμός Ε μπορεί να χρησιμοποιείται για να απλοποιεί την επισήμανση των ουσιών, οι οποίες πολλές φορές έχουν πολύπλοκες χημικές ονομασίες.

14. Είναι δυνατή η παρασκευή τροφίμων χωρίς τη χρήση προσθέτων;

Είναι αλήθεια ότι η παρασκευή τροφίμων χωρίς τη χρήση προσθέτων είναι δυνατή. Στο φαγητό που ετοιμάζουμε στα σπίτια μας κανονικά δεν βάζουμε πρόσθετα. Ωστόσο, στο σπίτι το φαγητό καταναλώνεται συνήθως αμέσως. Επιπλέον, η οικιακή παρασκευή τροφίμων, συγκριτικά με τη βιομηχανική παρασκευή, δεν επηρεάζει τόσο πολύ την εμφάνιση.
Δεν απαιτούν τη χρήση προσθέτων όλα τα προϊόντα των βιομηχανιών ειδών διατροφής. Τέτοιου είδους παραδείγματα είναι ορισμένοι τύποι ψωμιού, ορισμένα είδη έτοιμων γευμάτων, κάποια είδη δημητριακών προγεύματος κ.λπ. Η ανάγκη χρήσης προσθέτων εξαρτάται από τη διαδικασία παραγωγής, τα συστατικά, την τελική εμφάνιση, την απαιτούμενη συντήρηση, την ανάγκη προστασίας από πιθανή ανάπτυξη βλαβερών βακτηριδίων, το είδος της συσκευασίας και άλλους παράγοντες.
Εξάλλου, αξίζει να σημειωθεί ότι πολλά τρόφιμα περιέχουν ουσίες που απαντούν στη φύση, οι οποίες έχουν εγκριθεί και ως πρόσθετα τροφίμων. Τέτοια είναι π.χ. οι ριβοφλαβίνες (Ε 101), καροτένια (Ε 160a), ανθοκυανίνες (E 163), οξικό οξύ (E 260), ασκορβικό οξύ (E 300), κιτρικό οξύ (E 330), τρυγικό οξύ (E 334), ηλεκτρικό οξύ (E 363), γλουταμινικό οξύ (E 620), L-κυστεΐνη (E 920) και ερυθρά χρωστική της ρίζας των τεύτλων (Ε 162).

15. Ποιοι είναι οι όροι έγκρισης του προσθέτου γλυκοζίτες στεβιόλης;

Οι γλυκοζίτες στεβιόλης είναι γλυκαντικά που παράγονται με εκχύλιση των φύλλων του φυτού Stevia rebaudiana Bertoni, το οποίο κατάγεται από την Παραγουάη.
Σε συνέχεια της αίτησης που υποβλήθηκε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ζητήθηκε από την EFSA να αξιολογήσει την ασφάλεια της ουσίας αυτής. Η EFSA στη γνωμοδότησή της, τον Μάρτιο του 2010, αποφάνθηκε ότι το γλυκαντικό αυτό δεν είναι ούτε καρκινογόνο ούτε γονοτοξικό ούτε συνδέεται με οποιουδήποτε είδους τοξικότητα για την αναπαραγωγή ή την ανάπτυξη και όρισε το επίπεδο αποδεκτής ημερήσιας πρόσληψής του (ADI) σε 4 mg/kg βάρους/ήμερα. Σύμφωνα με τις συντηρητικές εκτιμήσεις για την έκθεση στους γλυκοζίτες στεβιόλης, τόσο για τους ενήλικες όσο και για τα παιδιά, είναι πιθανόν η αποδεκτή ημερήσια πρόσληψη (ADI) να υπερβαίνει τα μέγιστα προτεινόμενα επίπεδα χρήσης.
Για να εξασφαλιστεί ότι η έκθεση του καταναλωτή είναι ασφαλής, έπρεπε να επανεξεταστούν οι ζητούμενες χρήσεις και τα επίπεδα χρήσης. Για τον λόγο αυτό πραγματοποιήθηκαν περαιτέρω διαβουλεύσεις με την EFSA και τους αιτούντες ώστε να προταθούν επίπεδα τα οποία θα είναι αφενός ασφαλή και, αφετέρου, θα επιτρέπουν στα προϊόντα να λειτουργούν ως γλυκαντικά.
Η χρήση των γλυκοζιτών στεβιόλης έχει πλέον εγκριθεί σε κατάλληλα επίπεδα για 31 διαφορετικές κατηγορίες τροφίμων, μεταξύ των οποίων είναι τα αναψυκτικά, τα επιδόρπια, τα είδη ζαχαροπλαστικής και τα επιτραπέζια γλυκαντικά.

16. Πώς ελέγχονται τα πρόσθετα τροφίμων στην Ελλάδα;

Ο ΕΦΕΤ στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων του πραγματοποιεί από το έτος 2002 συστηματικούς ελέγχους στα πλαίσια των Προγραμμάτων Επισήμου Ελέγχου Τροφίμων (δειγματοληψία και ανάλυση) με τίτλο «Πρόσθετες ύλες τροφίμων». Αντικείμενο του προγράμματος είναι ο έλεγχος της κανονικότητας των τροφίμων φυτικής και ζωικής προέλευσης, ως προς τις περιεχόμενες πρόσθετες ύλες δηλαδή έλεγχος ως προς την ορθή χρήση προσθέτων σε εγκεκριμένες κατηγορίες τροφίμων και έλεγχος συμμόρφωσης ως προς τα ανώτατα επιτρεπτά επίπεδα προσθέτων τροφίμων, συμπεριλαμβανομένων των χρωστικών και των γλυκαντικών ουσιών, με βάση τα ισχύοντα νομοθετικά όρια. Στο πρόγραμμα περιλαμβάνεται και έλεγχος ορθής επισήμανσης ως προς την κείμενη Νομοθεσία και ειδικότερα όσον αφορά στην ορθή αναγραφή περιεχόµενων προσθέτων/κατηγορίας προσθέτου, την ορθή επισήμανση για τη δήλωση παρουσίας θειωδών και τυχόν παραπλανητική επισήμανση που σχετίζεται με τη μεταφορά ενός προσθέτου στο τελικό προϊόν.

Πηγή: Ευρωπαϊκή Επιτροπή και ΕΦΕΤ